In een groot verhaal betoogt de Boxtelse eco-werker Jan Juffermans dat het nu tijd is voor een veel meer regionale productie van goederen en voedsel. Hoewel het verhaal al eerder geschreven was, krijgt het door de coronacrisis een extra urgente actualiteit.
Onderstaand het redactioneel op de eerste pagina van het nieuwe nummer van het tijdschrift voor doen-denkers.
Alsof het huis in brand staat
Het is nog maar drie maanden geleden, dat een 17-jarige activiste het World Economic Forum in Davos toesprak. „Volwassenen blijven zeggen dat we het de jongeren verschuldigd zijn om hen hoop te geven, maar ik wil uw hoop niet. Ik wil niet dat u hoopvol bent. Ik wil dat u in paniek raakt. Ik wil dat u de angst voelt die ik elke dag voel. Ik wil dat u handelt. Ik wil dat u handelt zoals je zou doen in een crisis. Ik wil dat u doet alsof het huis in brand staat, want dat is zo.”
Half maart werd zij bijna op haar wenken bediend. Er was paniek, er werd gehandeld, alsof het crisis is, alsof het huis in brand staat. Alleen ging het deze keer niet om klimaatverandering, die onzichtbaar voortschrijdt en uiteindelijk grote gevolgen zal hebben als we niets doen. Nee, het was een al even onzichtbaar virus dat in onvoorstelbaar korte tijd Nederland en de rest van de wereld veranderde.
Het waren veranderingen die kort daarvoor niemand voor mogelijk had gehouden. Vliegverkeer, autoverkeer. treinen en bussen: opeens stonden ze stil of reden ze nog maar mondjesmaat. Maatregelen waarvan de meest radicale milieu-activist niet had kunnen dromen, werden op een achternamiddag genomen. En, ook een zeldzaamheid, de bestuurders en de bevolking waren het eens. Vrijwel iedereen houdt zich aan de regels.
En zo zien wij wat er mogelijk is, als een dreiging werkelijk serieus wordt genomen. Dat is goed in gedachten te houden als we straks weer aandacht kunnen hebben voor klimaatverandering. En we merken dat allerlei initiatieven opkomen om iets te doen: om de lokale economie te steunen, om kunstenaars en musici te steunen, om boodschappen te doen voor de bejaarde buurvrouw. En overal zien we mensen hun eigen omgeving herontdekken. De parken om de hoek zijn opeens druk en je moet de anderhalve meter daar goed in de gaten houden. Er worden weer boeken gelezen en ‘onthaasten’ is opeens bij iedereen in de mode.
Heel opmerkelijk is ook de explosie van online-initiatieven. Er is bijna geen organisatie, school, leraar, educatiecentrum of museum dat er niet mee bezig is. Eind maart waren alle webcams uitverkocht. Ook Omslag, die doorgaans niet zoveel belang hecht aan nieuwe technische snufjes, doet er aan mee. Het is een manier om bijeenkomsten te kunnen houden in deze tijd. Maar we blijven uitkijken naar echte ontmoetingen. Want dat is het grootste nadeel van de huidige situatie: dat mensen elkaar niet meer in levenden lijve kunnen ontmoeten. We hopen na de coronatijd weer heel veel mensen bij Omslag te kunnen begroeten!